Quhem Ardi dhe jam një student i vitit të tretë në Fakultetin e Shkencave Natyrore. Jeta ime si student nuk ka qenë asnjëherë e lehtë. Vij nga një familje e thjeshtë në një fshat të thellë malor, ku mundësitë janë të pakta dhe jeta është e ashpër. Babai punon si bujk, ndërsa nëna merret me rritjen e kafshëve dhe punët e shtëpisë. Pavarësisht mundit të tyre, të ardhurat nuk mjaftojnë as për gjërat më bazike.
Kur erdha në Tiranë për të studiuar, kisha vetëm dy valixhe dhe shumë ëndrra. Në fillim flija te një kushëri, pastaj gjeta një dhomë të vogël që e ndaja me dy studentë të tjerë. Nuk kisha ngrohje, as ujë të ngrohtë, por kisha një dëshirë të madhe për të mësuar. Ditët ishin të gjata dhe netët të ftohta, por asgjë nuk më ndalonte të studioja.
Punoja pasdite si shpërndarës picash për të paguar qeranë dhe librat. Shpeshherë kthehesha vonë, i lodhur dhe i lagur nga shiu, por me kokën plot me ide dhe zemrën plot shpresë. Kam pasur raste kur kam dashur të dorëzohem, kur kam qarë në heshtje nga lodhja dhe zhgënjimi, por gjithmonë kujtoja arsyen pse fillova – për një jetë më të mirë, për veten dhe për familjen time.
Sot jam pranë diplomimit dhe gjithçka që kam arritur, e kam bërë me forcat e mia. Nuk kam pasur privilegje, por kam pasur vullnet dhe këmbëngulje. E di që jeta do vazhdojë të më vendosë përballë sfidave, por nuk kam më frikë prej tyre.
Unë jam një nga shumë studentë që nuk kanë asgjë, përveç ëndrrave të tyre. Por ndoshta, kjo është gjithçka që na duhet për të nisur një rrugëtim drejt së ardhmes.
